Een goede voorbereiding is het halve werk & (voorlopig) afscheid nemen

Ik ben aan het aftellen, nog 12 dagen tot mij vertrek en de kriebeltjes beginnen nu toch wel echt te komen. Ik droom er zelfs al een paar nachten over, yep, I’m serious.

Wat mij verbaasd is dat er al zo veel mensen in Curaçao zijn geweest voor werk en stages. Gister sprak ik toevallig weer twee meiden op mijn werk, eentje heeft daar ook stagegelopen en de ander heeft daar gewerkt, beide voor ongeveer een half jaar. Wanneer ik hun gezichten zag stralen wanneer ze erover vertelde, wist ik het zeker: ik ga het daar naar mijn zin hebben!

Bedankt voor de tips en adviezen, want als je mij een klein beetje kent, weet je dat ik alles graag goed geregeld wil hebben en graag alles op orde heb. Ik kan zeggen dat ik het nu ook voor mijn gevoel weer voor elkaar heb, alles is zo’n beetje geregeld wat ik kan regelen. Ik heb een huis, ik heb wijzigingen doorgegeven, alles ligt geprint ready to go, nieuw paspoort, een goedgekeurde VOG, de essentials to Curaçao die ik gekocht heb (lees: anti muggen lotion, zonnebrand, klamboe etc).

Het gekke is, is dat ik alleen nog geen begin durf te maken aan het inpakken van mijn koffers, dan wordt het zo definitief, snap je? Dan voel ik die brok al in me keel komen en heb ik de scenario’s al voor me gehaald dat ik over 11,5 dag niet meer in het vliegtuig wil stappen.

Want jongens, wanneer ik heel eerlijk ben kan ik jullie vertellen: “Ik vind het zó spannend!”

Een ander land, andere mensen, op mezelf gaan wonen, spannende stage, hallo? Hoe ga ik dit doen dan? Een aantal onder ons zullen bij zichzelf denken, pff Gill even relaxt, maak je niet zo druk. Maar héy dat ben ik… ik kan die gedachtes niet loslaten.

Soms kan ik mezelf dus zo gek maken dat ik denk: “Nou, bel mij maar op dat me vlucht morgen vertrekt, dan kan ik het gaan beleven en die gedachtes loslaten.” Haha, nu lijkt het alsof ik er geen zin in heb, maar dat heb ik wel hoor!

Nu de vertrekdatum steeds dichterbij komt ga ik ook (voorlopig) afscheid nemen van bepaalde dingen.

Zo heb ik voor de zomerstop mijn laatste hockeywedstrijd in dames 1 gespeeld, heb ik gister mijn laatste werkdag gehad, zeg ik vrienden en familie tijdelijk gedag, tel ik de laatste dagen dat ik naar mijn vertrouwde fitnes ga en geniet ik van de leuke dingen die ik nog kan doen met leuke mensen!

Ook dit klinkt zo depressief, maar zo bedoel ik het totaal niet, ik geniet er dubbel zo veel van.

Ohja, weet je wat ook soms gek is? Dan zie ik, net zoals jullie, leuke evenementen voorbijkomen op Facebook. Dan zet ik me dus aanwezig en dan denk ik nee shit! Dan ben ik helemaal niet in Nederland joh. Ik kan dus nog niet helemaal aan het idee wennen dat ik binnenkort zal opstaan in mijn eigen huisje, met elke ochtend de zon in mijn gezicht, 30 graden, vrolijke mensen, een duik in de heldere zee na een dag stage en een lekkere Antilliaanse maaltijd. Bananensoep, funchi, bolo, stobá papaya… here I come!